Gözler

Özlemişdim arkadaşlarla gezmeyi, tozmağı. Dün bu hasreti gidermiş oldum. Aslında hasta oldğudan bu hasre vardı. Nedenmi? Asılında bakarsan ben gec-gec hastalanırım, ama, hastalandımsa bir ay benden çıkmaz. En çok 2 ay üzrimde kalır. Neyse. Dün arkadaşlarım beni kalyana götürdüler. Sevmiyoru kalyanı, gitsemde orada yimeklerin olduğu için giderim. Evet oburum. Ağzım dayanmaz oturduğu yerde konuşduğu yerd bile yiyicek bi şey ister. Neyse arkadaşlar kalyanı o tarafa, bu tarafa püfüldüyordularki, bakdım yan tarafda oturan bi arkada bakıyor. Neyse çokda aklıma salmadan arkadaşlarla konuşdum dedim güldüm. Şu zamanda onüüzde oturan bir arkadaşın uzanarak kalyan çekrek bana bakıyordu. Kendisini Osmanlı devrindeki padişah hiss ediyordu. Neyse 5 saat bana her tarafdan göz koyulduğunu gördüm. Hatta dışarıya çıkınca kendisini padişah zann eden ve yandan bakan tualete gitdiyimi düşünerek arkamca kuyruk gibi geldi. En sonda restorandan çıkıb metroya yakınlaşınca şampkamın orda kaldığını haırladım. Gidib şapkaya aramak isteyerken padişahI

-Hey seeen
-Benmi?
-Evet. Bunumu arıyorsun?
-Hıı. Evet.
-Yerdeydi ben götürdüm.
-Teşekkürler
-Bi şey diyil. E bu arada adım Elvin


Bense yine saol diyib gitdim he bu arada digerini unutmamak lazım onusa çıkınca gördüm.

Bilmem nasıl ama bana bakılmasını sevmem, ne yakışıklı birisiyim, nede dünyaca ünlü müzisyenim. Sevmem gözler üstümde olsun.